ประวัติบ้านโก
บ้านโก ตำบลส้มป่อย ตั้งรกรากเป็นชุมชนครอบครัวแรก เมื่อประมาณปี พ.ศ. 2422 ประชาชนที่มาตั้งหมู่บ้าน อพยพมาจากอำเภอกลาง (ปัจจุบันคืออำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา) ถือได้ว่าเป็นลูกหลานของท้าวสุระนารี (ย่าโม) ชาวบ้านกลุ่มแรกที่แพยพมา เดินทางมาโดยทางเรือ ล่องมาตามแม่น้ำมูล เหตุที่อพยพหนีมาเพราะถิ่นเดิมแห้งแล้งติดต่อกันหลายปี อดอยาก จึงชวนกันหนีถิ่น กลุ่มแรกที่อพยพมามีทั้งหมด 14 ครัวเรือน ได้แก่
1. นางมั่น ไรกลาง
2. นางโม่ เสากลาง
3. นางชาย อ่อนนหวาน
4. นางปาน นาคกลาง
5. นางบัว ทองดี
6. นางแดง หงษ์กลาง
7. นางป้อง แสงใส
8. นางอุ้ย อ่อนหวาน
9. นางชุ่ม นาคกลาง
10. นางแดง แสงใส
11. นางแพง บุญอยู่
12. นางเกิด จันทร์ขาว
13. นางปาน จันทร์ขาว
14. นางหว่าง ขจัดกลาง
หัวหน้าครอบครัวที่อพยพมา ส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิง เป็นช่างที่มีฝีมือในการปั้นหม้อ เมื่ออพยพมาถึงบริเวณแม่น้ำมูลในปัจจุบันนี้ เห็นว่าดินเหนียวมีคุณภาพดี สามารถนำมาปั้นหม้อได้ เผาแล้วกล้า มีสีน้ำตาลแดง คงทน เมื่อนำไปแลกเปลี่ยนกับชุมชนค้างเคียงปรากฏว่าได้รับความนิยมมาก เพราะน้ำไม่รั่วซึม ดังนั้นจึงทำการตั้งรกราก ลงหลักปักฐานทำเป็นที่อยู่อาศัย ทำมาหากินเรื่อย ๆ ประกอบกับบริเวณนี้มีต้นโกขึ้นอยู่เป็นจำนวนมาก ผู้คนหมู่บ้านใกล้ - ไกล ที่ไปมาหาสู่ จึงเรียกชุมชนนี้ว่า "บ้านโก" หรือ "ไทบ้านโก" เมื่อบ้านโกมีประชากรเพิ่มมากขึ้น ทางราชการ จึงได้กำหนดให้เป็นหมู่บ้านในเวลาต่อมา
ตัวอย่าง เครื่องปั้นดินเผาบ้านโก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น